ISSN: 1566-8606

Jaargang 19, nummer 3, 2013

 ISSN: 1566-8606

Jaargang 20, nummer 1, 2014

Al na driekwart jaar is de aarde verbruikt
Wat kan de aarde in een jaar aan levensmiddelen en grondstoffen produceren en hoeveel afvalstoffen kan zij verwerken? Hoeveel vis wordt er per jaar gevangen, hoeveel hout wordt er gekapt en hoeveel ton CO2 wordt er in dat zelfde jaar uitgestoten?
Het zou mooi zijn als de productie- en verwerkingscapaciteit van de aarde en het beroep dat de mensen daarop doen jaarlijks in evenwicht waren. Dat is helaas niet zo. Er wordt meer geconsumeerd en vervuild dan de aarde in een jaar aankan.
De datum waarop we het jaarlijkse regeneratievermogen van de aarde over-schrijden, komt steeds vroeger te liggen, in 2013 bijvoorbeeld op 20 augustus, twee dagen eerder dan in 2012. Deze dag heet Earth Overshoot Day. Elk jaar berekent het Global Footprint Network dit tijdstip.
Vroeger was de natuur steeds in staat zich te herstellen en de menselijke consumptie te compenseren. In het begin van de jaren '70 werd echter een kritische drempel overschreden. Vanaf dat moment overschrijdt de menselijke consumptie de natuurlijke draagkracht van de aarde.

Bevolkingsbom Oeganda
Charles Zirarema, directeur van het Oegandese Bevolkingsbureau in Kampala, wendde zich tot De Club Van Tien Miljoen met een verzoek om ondersteuning bij voor-lichtingsactiviteiten om wijd verbreide mis-vattingen in Oeganda op het gebied van gezinsomvang en gezinsplanning recht te zetten. De gangbare opvatting daar is dat veel nakomelingen voor de ouders noodzakelijk zijn als oudedagsvoorziening en dat een vrouw een man altijd ter wille hoort te zijn, los van de gevolgen (ongewenste zwangerschappen, tienermoeders, sterfte in het kraambed door gebrek aan medische zorg en HIV).
De Oegandese statistieken stemmen niet tot vreugde:

• 2 op de 5 zwangerschappen zijn ongewenst
• 1 op de 4 tienermeisjes heeft  een baby
• Een Oegandese vrouw heeft gemiddeld 6 kinderen
• Slechts een kwart van hen maakt gebruik van anticonceptiva
• Eén op de twintig jongeren heeft aids.

Een regelrechte ramp tekent zich af als we de volgende cijfers bekijken:

• - Oeganda heeft 34 miljoen inwoners, elk jaar komen er 1 miljoen bij
• - Ruim de helft van de Oegandezen is jonger dan 18 jaar
• - De gemiddelde kinderwens ligt bij mannen op 5,8, bij vrouwen op 4,7.

Het is overduidelijk dat Oeganda met deze gegevens op een bevolkingsexplosie af-stevent. Er moet van alles gebeuren naast voorlichting: verspreiding van voorbehoed-middelen, sterilisatieprogramma’s en beveilig-de blijf van mijn lijf-gebieden voor vrouwen die zich aan seksuele onderdrukking willen onttrekken. We hebben Charles Zirarema meegedeeld dat je niet met wat voordrachten in het dorpshuis kunt volstaan.

Voedselvoorziening van grote steden
De staat Texas zou de hele wereldbevolking kunnen opnemen, als die staat net zo dichtbebouwd zou zijn als New York City. Steden vormen een efficiënte manier om mensen te huisvesten. Je kunt ze stapelen in woontorens die relatief weinig bodemoppervlak vragen. Hierdoor blijft er meer landbouwgrond en natuurgebied over. Goederen en diensten kunnen in één keer bij heel veel mensen worden afgeleverd. Riolering en vuilnisafvoer zijn goed te beheren. Hetzelfde aantal mensen in een stad is minder belastend voor het milieu dan hetzelfde aantal op het platteland.
Verstedelijking is een vluchtweg voor overbevolking. Als het platteland geen bestaan meer kan bieden, trekken mensen naar de stad. In 1950 woonde 30 % van de wereld-bevolking in steden, destijds bijna 1 miljard mensen. In 2050 zal meer dan 60 % in steden leven, meer dan 6 miljard. In 1950 waren er op de wereld  58 ‘megasteden’ met ver over de 10 miljoen inwoners. In 2006 is dit aantal al opgelopen tot 408. Steden als Peking, Mexico City New York, Istanbul, Caïro, Mumbai en Tokyo.
Een belangrijke vraag is: hoe komen die steden aan voedsel voor hun talrijke inwoners? En: hoe solide en betrouwbaar is die bevoorrading?  Enkele universiteiten hebben dit onder leiding van de Universiteit van Kopenhagen onderzocht. Ze hebben daartoe drie welvarende grote steden onder de loep genomen. De Australische hoofdstad Canberra haalt de meest gebruikelijke voedingsmiddelen uit het eigen achterland. Megastad Tokyo importeert vrijwel alles. De voedselproductie in het achterland van Kopenhagen voorziet voor minder dan de helft in de behoefte van de Deense hoofdstad.
In Canberra en Tokyo heeft de explosieve groei van de bevolking in de laatste 40 jaar gezorgd voor een achteruitgang in het zelfvoorzienend vermogen van beide steden, ondanks een groei in opbrengst van de landbouw.
Inzicht in de voedselleverantie is van levens-belang voor grote steden. De autoriteiten moeten de aanvoer zeker kunnen stellen in tijden van schaarste door mislukte oogsten, bijvoorbeeld als gevolg van klimaat-verandering, of in tijden van politieke in-stabiliteit. Niet alleen een megastad als Tokyo, die voor zijn levensmiddelen vrijwel geheel afhankelijk is van import, maar ook een stad als Kopenhagen moet tekorten kunnen opvangen. Steden in armere landen met een explosief groeiende bevolking lopen het grootste gevaar van ernstige voedseltekorten.
‘Als de lokale voedselvoorziening van een stad terugloopt, wordt die stad meer en meer afhankelijk van de wereldmarkt. Japan importeerde in 2005 de graanopbrengst van 600.000 hectare landbouwgrond uit het buitenland, enkel en alleen voor de regio Tokyo. Deze  afhankelijkheid impliceert dat grote steden nu moeten gaan investeren in stadslandbouw, zeker wanneer de klimaat-verandering in de toekomst grote gevolgen zal hebben voor de voedselproductie en andere onderdelen van de voedselketen,’ aldus onderzoeksleider John Roy Porter.

Jongeren kiezen overbevolking als studieobject
Steeds meer leerlingen en studenten, zowel in binnen- als buitenland, kiezen overbevolking als afstudeerproject of scriptie-onderwerp. Onze site biedt daarvoor een schat aan informatie. Ook zorgt de stichting voor een informatiepakket dat belangstellenden wordt toegezonden. Daarnaast komt het regelmatig voor dat scholieren en studenten zich na bestudering van het materiaal tot ons wenden met vragen die vaak de kern van het probleem raken. Zo vroeg bijvoorbeeld Ilse naar het draagvlak van de stichting, de oorzaken van overbevolking en mogelijke oplossingen van het probleem zowel in de wereld als in Nederland. We willen u enkele van haar vragen en onze antwoorden daarop niet onthouden.

Wat zou er kunnen gebeuren in de wereld als er niets aan overbevolking wordt gedaan?
Sterke migratiestromen van zuid naar noord zullen het gevolg zijn van een te grote bevolkingsdruk in landen waar mensen onvoldoende middelen van bestaan hebben. Wat op en bij Lampedusa gebeurt, is hierbij vergeleken kinderspel. Veel islamitische landen drijven op de verkoop van olie; daarnaast is er vrijwel geen economische bedrijvigheid en zijn de inwoneraantallen te groot. Als de olieopbrengsten stoppen, kunnen we ook daar grote onlusten verwachten. Conflicten als in Libië, Egypte en Syrië worden gevoed door ongelijke verdeling van welvaart en macht. Ze vormen een voorbode van de burgeroorlogen die zullen uitbreken als goederen werkelijk schaars worden. Etnische conflicten als in Soedan, Mali en de Centraal Afrikaanse Republiek zullen in Afrika alleen maar toenemen en escaleren tot oorlogen om land en water. In alle gevallen zullen grote vluchtelingenstromen op gang komen, waarbij de volksverhuizingen uit de 4e eeuw in het niet vallen. Opkomende landen als China, India, Rusland en Brazilië zullen meer grondstoffen voor de eigen bevolking nodig hebben en deze dan niet meer uitvoeren of ontbrekende grondstoffen opkopen op de wereldmarkt. Westerse landen die voor hun economie en levensonderhoud van importgoederen af-hankelijk zijn, kunnen daardoor met ernstige schaarste geconfronteerd worden. Werk-loosheid, sociale onrust, armoede, en zelfs voedseltekorten kunnen het gevolg zijn. Grondstoffenoorlogen kunnen wereldwijd uitbreken.

Wat zijn volgens u de belangrijkste maatregelen die als eerste moeten worden genomen om overbevolking in de wereld en in Nederland tegen te gaan?
Vrouwenemancipatie, meisjesonderwijs, tegen-gaan van overheersing door de man, sterilisatie- en vasectomieprogramma’s tegen beloning en uiteraard een optimale verkrijgbaarheid van anticonceptiva.
Niet krampachtig blijven vasthouden aan economische groei, geen subsidie meer op het krijgen en grootbrengen van kinderen, immigratiestop - in Nederland is iedere burger boven de 5 miljoen er in principe één teveel: slechts een bevolking van 5 miljoen mensen kan in dit land duurzaam leven – verder landbouw en veeteelt richten op de lokale markt, groei naar regionale autarkie en streven naar onafhankelijkheid van de wereldmarkt.

 ISSN: 1566-8606

Jaargang 20, nummer 3, 2014

Politieagenten kijken even de andere kant op als ze geen trek hebben om in te grijpen. Oost-Indisch doof ben je als je doet alsof je iets onwelgevalligs niet hoort. In het Amerikaanse strafrecht is sprake van ‘opzettelijke blindheid’ als je willens en wetens informatie negeert en daardoor een strafbare feit begaat.
In 1977 schrijft de staatscommissie Munten-dam dat de natuurlijke bevolkingsgroei in Nederland zo spoedig mogelijk moet worden beëindigd, dat immigratie moet worden afgeremd en emigratie gestimuleerd. In 1979 laat de regering koningin Juliana in de troonrede verkondigen: 'Nederland is vol, ten dele overvol'. Maar nieuwe kabinetten kijken de andere kant op en creëren door gezins-hereniging en asielbeleid een voortdurende immigratiegolf.
Vanaf het begin van het nieuwe millennium liggen er rapporten van het Wereld Natuur Fonds en het Global Footprint Network. Het is evident dat Nederland op veel te grote ecologische voet leeft en voor zijn behoeften en door zijn vervuiling een aanslag pleegt op de rest van de wereld. Vrijwel alle politieke partijen gaan echter voor economische groei, dus voor toenemende consumptie en uitputting van de aarde. Meer banen. Meer geld. Meer stemmen. Regering en kamer zijn ’opzettelijk blind’.
20 november 2013. De Stichting Urgenda dagvaardt de Staat omdat deze niet genoeg doet aan de reductie van CO2-emissies en daarmee aan atmosferische vervuiling. We blazen de man elk jaar nog steeds 12 ton koolstofgas de lucht in. Nederland is verslaafd aan fossiele energie. Zonder deze geen economische groei. Meer banen. Meer geld. Meer opwarming van de aarde. Regering en kamer zijn willfully blind.
Een mazzel voor onze politici dat ze niet in Amerika leven! (Jan van Weeren)

Voedsel in Nederland
Vorig jaar voerde Nederland voor 79 miljard aan groenten, fruit, bloemen, zuivel, eieren en vlees uit, maar ook voor 53 miljard in: melk-poeder, vlees, granen en graanproducten. Onze zuivelproductie drijft op de import van soja. Na China zijn we de grootste importeur van soja ter wereld. Voor de kassen verstoken we tig kuub aardgas. Onze land- en tuinbouw vreet fosfaat. Voor voedselproductie, -transport en -distributie zijn we volledig afhankelijk van fossiele brandstoffen.
Op het moment dat die goederenstromen door schaarste stagneren (bijvoorbeeld door mis-oogsten als gevolg van klimaatverandering, economische sancties of boycotacties), zijn verstedelijkte gebieden niet meer in staat om voor zichzelf te zorgen en dreigen ernstige voedseltekorten. Wat moeten stedelingen als de schappen van de buurtsuper leegraken? We hebben het voorbeeld van New Orleans waar binnen een week na de orkaan Katrina een totale chaos ontstond, en dichter bij huis maar langer geleden: de hongerwinter.
Om iedereen in Nederland en zeker de mensen in de grote steden onafhankelijk van mondiale ontwikkelingen duurzaam van voedsel te voorzien, moet de bevolking in aantal drastisch terug. Onze ecologische voetafdruk - waarbij we niet eens rekening houden met CO2-uitstoot – staat slechts een bevolking van 5 miljoen mensen toe. Mét de huidige CO2-uitstoot kan slechts aan 3 miljoen mensen in Nederland een duurzaam bestaan geboden worden.
Ook als je verder denkt dan de eigen landsgrenzen en de zaak in Europees verband bekijkt, is de conclusie dat Europa zwaar overbevolkt is. De Europese Unie is voor meer dan de helft van haar behoeften afhankelijk van andere landen, dat wil zeggen dat de consumptie en de vervuiling door haar inwoners een landoppervlak vergen dat twee keer zo groot is. Op de beschikbare grond kunnen 236 miljoen mensen duurzaam leven. Er wonen echter een half miljard mensen in de EU, zodat iedere tweede Europeaan op de rest van de wereld parasiteert. Voor voedsel-zekerheid en een duurzaam bestaan is in de Unie en zeker in landen als België en Nederland een drastische bevolkingskrimp geboden.
Zijn er geen oplossingen voor het probleem van verstedelijking en overbevolking? Jazeker. Niet op korte termijn, maar het beleids-perspectief is wat ons betreft duidelijk:

• Bevorder de emigratie. Europa was tot halverwege de vorige eeuw een emigratie-regio. Hoogopgeleide emigranten kunnen de voedsel- en watervoorziening in andere gebieden verbeteren. Stimuleer de remi-gratie van bevolkingsgroepen met een van oorsprong niet-Nederlandse achtergrond, bijvoorbeeld om in het land van herkomst de oude dag door te brengen of om een vak uit te oefenen.
• Neem geen immigranten meer op. Gegeven de heersende situatie van overbevolking in Nederland en Europa is iedere immigrant er een te veel. Draag bij aan de opvang van vluchtelingen in een veilig deel van de eigen regio, maar neem hen niet meer op binnen de Europese grenzen. Sta geen vestiging van adoptie-kinderen of partners uit het buitenland meer toe. Arbeidsmigratie uit andere EU-landen is alleen mogelijk op basis van uitwisseling van gelijke aantallen.
• Staak de financiële ondersteuning voor het verwekken, krijgen en grootbrengen van kinderen. Geen vergoeding voor vrucht-baarheidsbehandelingen, geen subsi-diëring van kinderopvang of kinderbijslag voor nieuwgeborenen. De overheid moet bevolkingsaanwas onder de huidige om-standigheden niet door financiële prikkels willen stimuleren.
• Vergrijzing zorgt voor bevolkingsdruk. Richt de gezondheidszorg niet op levens-verlenging, die te vaak samengaat met afhankelijkheid, gebrek aan zelfbeschik-king en verlies van decorum, maar op behoud van zelfstandigheid. We moeten ouderen niet langer dwingen om coûte que coûte door te leven en we moeten dit voor ons zelf ook niet willen. Er is een omslag in ons denken nodig.
• Bevorder stadslandbouw en duurzame landbouw en veeteelt. Geen import of export van voedselproducten. Revitaliseer krimpgemeenten tot zelfvoorzienende gemeenschappen.
• Accepteer een krimpeconomie. Vervang het recht op werk en inkomen en de sollicitatieplicht door een recht op voedsel, behuizing, kleding en recreatie, naast de plicht tot tegenprestatie naar vermogen. Op dit moment zijn er te weinig banen voor veel te veel mensen. Streven naar economische groei versnelt de uitputting en vervuiling van de aarde en vormt op den duur een heilloze weg.
   

Wat heeft Klijnsma’s moestuinvoorstel met palmolie te maken?
Staatssecretaris Klijnsma stelt voor om ouderen te laten tuinieren voor hun levens-onderhoud. Dat voorstel viel niet in goede aarde, want het raakte onze pensioen-voorziening: geld waarvoor iedere werknemer heeft gespaard, waarop hij heeft gerekend en dat hem nu voor een deel door de neus dreigt te worden geboord. Als een verantwoordelijke bewindsvrouw zegt dat mensen hun pensioen-tekort maar door de opbrengst van een moestuintje moeten compenseren, jaagt ze iedereen de gordijnen in.
Het moestuinvoorstel van Klijnsma weer-spiegelt een diepere waarheid. Voedsel is voor mens en dier van levensbelang. Zonder voedsel is er geen leven. Een moestuin levert voedsel aan zijn telers. In de moderne westerse samenleving hebben we de voedsel-voorziening echter heel anders aangepakt. Hier zorgt slechts 2 à 3 procent van de bevolking voor landbouw- en veeteelt-producten. De overige 97% leeft ervan. Natuurlijk, ze doen er iets voor terug, ze zijn bijvoorbeeld vrachtwagenchauffeur, winkel-bediende, verpleegster, leraar, politieagent of advocaat. Maar in feite leven ze van het voedsel dat door anderen wordt geproduceerd.
Zoals we in het Westen met zijn allen teren op onze boeren, teren we ook op de rest van de wereld. Door onze vraag naar soja voor de zuivel- en vleesproductie eten we langzaam de natuur van Zuid-Amerika op. Sinds het begin van de eeuw hebben een half miljoen Cambodjaanse boeren plaats moeten maken voor suikerplantages om het Westen goedkoop frisdranken, snoep en ijs te laten produceren.
Palmolie zit niet alleen in de benzinetank, maar ook in 60% van de producten op de schappen van de supermarkt: in pakjes soep, margarine, koekjes, shampoo, bodycrème, cosmetica, aanmaaksausjes en schepijs. Het eind van de ongebreidelde kap van het regenwoud in Maleisië en Indonesië voor de winning van palmolie is nog lang niet in zicht. Door de groei van de wereldbevolking en de stijgende welvaart in opkomende landen als China en India zal de vraag alleen maar toenemen. Het enige wat tegen de gigantische milieuschade helpt, is afremmen van de vraag.
Dat kan alleen door vermindering van het aantal consumenten. Afzien van de import van soja, suiker en palmolie, terug naar de eigen landbouwgronden, weides en moestuinen.

Antwoordkaart
Bij deze nieuwsbrief treft u een antwoordkaart aan. Het bestuur wil graag besparen op de papieren nieuwsbrief, maar ook de donateurs die aan het gedrukte woord hechten tegemoetkomen. Op de antwoordkaart kunt u uw keuze aangeven. Gaarne ingevuld retour!

David Rockefeller gives a speech about over population. In this video, you will hear and see him discussing how the U.N. should sustain the population.

De Stichting De Club Van Tien Miljoen, verder te noemen de Stichting, richt zich op het behoud en de verbetering van de kwaliteit van het leven voor alle legale inwoners in Nederland.

De Stichting ziet de voortschrijdende overbevolking mondiaal en in eigen land als de grootste bedreiging van die kwaliteit, voor ons, maar vooral voor volgende generaties. Bij ongewijzigd beleid is een catastrofe onafwendbaar.

De Stichting stelt zich daarom tot doel te bevorderen, dat de bevolking in Nederland op termijn teruggaat naar een verantwoord aantal met inachtneming van de gevestigde normen en waarden voor het bestaande leven. Een richtinggevend getal is vooralsnog tien miljoen. Dit komt neer op circa driehonderd mensen per vierkante kilometer. De Stichting wil benadrukken, dat zij al haar handelingen binnen het kader van de bestaande wetten zal verrichten.

De Stichting zal haar doelstellingen trachten te bereiken door het bevorderen van het individuele en collectieve verantwoordelijkheidsbesef voor de noodzakelijke vermindering van het bevolkingsaantal.

De Stichting erkent, dat de oplossing van het vraagstuk van de overbevolking onder andere ook een mondiale aanpak behoeft. Zij werkt waar mogelijk internationaal samen met gelijkgerichte organisaties.

drs. P.J. Gerbrands te Valkenswaard
Paul Gerbrands heeft in 1994 de stichting de club van tien miljoen opgericht. Vanaf de oprichting was hij voorzitter van het bestuur. Hij schreef vier boeken over overbevolking, publiceerde vele artikelen, gaf leiding aan allerlei werkgroepen en was te zien en te horen in de media. Het was zijn bedoeling het onderwerp overbevolking niet alleen in Nederland op de politieke agenda te krijgen, maar in zoveel mogelijk landen. De website van de stichting in zoveel mogelijk talen moest dit mogelijk maken. Na een 25-jarig voorzitterschap van het bestuur van de stichting is hij in 2019 afgetreden, maar bleef als adviseur verbonden aan de stichting.
Contact gegevens: e-mail paulgerbrands@outlook.com, telefoon 040-2017551

Voorzitter:

dr. P.G. Blok
Was verbonden aan het KIT (Koninklijk Instituut voor de Tropen) afdeling Tropische Hygiëne.
Werkte als regionaal planoloog bij het Ingenieursbureau DHV en later als senior forestry planner.
Was Economist/Demographer Asian Development Bank in Manila. Bestuurslid sedert 2017.

Secretaris / Redacteur:

dr. J. van Weeren te Velp
Was als linguïst en germanist verbonden aan de Universiteit Leiden en werkte vele jaren als afdelingshoofd en evaluatiedeskundige bij het toetsinstituut CITO. Auteur van enkele biografische romans. Bestuurslid sedert 2011. Geboren in 1946 te Den Haag.

Techniek:

J. Riechelmann te Mijdrecht
Voormalig systeem engineer bij IBM Nederland. Bestuurslid sedert 2001. Geboren in 1948 te Amsterdam.

Communicatie / PR:

C. van der Heijden MSc
Bedrijfswetenschapper. Werkzaam als data-manager in het mkb. Actief op het gebied van Marketing en Social Media. Bestuurslid sedert 2016.

Penningmeester:

Drs. M.M. Portegies
Historicus en publicist. Schreef vele artikelen over onder andere de militair geneeskundige dienst in Nederland in de negentiende eeuw. Auteur van twee boeken. Penningmeester sinds 2019

UW DONATIE AAN ONS KAN OOK VOOR U EEN VOORDEEL HEBBEN

Het bestuur van de stichting wil u erop attent maken dat uw donatie voor u een fiscaal voordeel kan opleveren.

Donaties, schenkingen en giften zijn fiscaal aftrekbaar vanaf een drempelbedrag tot een maximum van 10% van uw drempelinkomen. Het drempelbedrag is 1% van uw drempelinkomen met een minimum van € 60. Wat u meer betaalt dan dit drempelbedrag mag u aftrekken.

De stichting De Club Van Tien Miljoen is een Algemeen Nut Beogende Instelling (ANBI) en komt voor op de ANBI-lijst van de Belastingdienst.

KLIK HIER OM TE DONEREN

Stichting De Club van Tien Miljoen

Mocht u een poststuk willen toesturen, kondig dit dan eerst aan via het contactformulier

De stichting CVTM is een ANBI (nummer 8071 34 478)
Klik hier voor ons contactformulier

Inleiding

De Stichting De Club Van Tien Miljoen, verder te noemen de Stichting, richt zich op het behoud en de verbetering van de kwaliteit van het leven voor alle legale inwoners in Nederland.
De Stichting ziet de voortschrijdende overbevolking mondiaal en in eigen land als de grootste bedreiging van die kwaliteit, voor ons, maar vooral voor volgende generaties. Bij ongewijzigd beleid is een catastrofe onafwendbaar.
De Stichting stelt zich daarom tot doel te bevorderen, dat de bevolking in Nederland op termijn teruggaat naar een verantwoord aantal met inachtneming van de gevestigde normen en waarden voor het bestaande leven. Een richtinggevend getal is vooralsnog tien miljoen. Dit komt neer op circa driehonderd mensen per vierkante kilometer. De Stichting wil benadrukken, dat zij al haar handelingen binnen het kader van de bestaande wetten zal verrichten.
De Stichting zal haar doelstellingen trachten te bereiken door het bevorderen van het individuele en collectieve verantwoordelijkheidsbesef voor de noodzakelijke vermindering van het bevolkingsaantal.
De Stichting erkent, dat de oplossing van het vraagstuk van de overbevolking onder andere ook een mondiale aanpak behoeft. Zij werkt waar mogelijk internationaal samen met gelijkgerichte organisaties.

Argumenten

Inleiding

De beginselverklaring van de Stichting wordt met de volgende argumenten onderbouwd.

1. Het aantal inwoners van Nederland is momenteel bijna 17 miljoen en groeit nog steeds. Ieder individu heeft het recht om kinderen te krijgen. Dit is een mensenrecht. Er zijn echter nog te veel drijfveren om kinderen te krijgen, waarbij niet het voortbestaan van de mens en het belang van het kind voorop staan, maar bijvoorbeeld politieke, religieuze en financiele redenen en/of sociale en psychologische druk. Het krijgen van kinderen om dergelijke redenen mag niet ten koste gaan van het algemeen belang. De vergrijzingsproblematiek wordt vaak als argument tegen beperking van het geboortecijfer genoemd. Met een groei van de bevolking als remedie wordt dit probleem echter niet opgelost, maar doorgeschoven naar volgende generaties. Er zijn in Nederland voldoende middelen voor geboorteregeling beschikbaar, maar nog niet ieder mens is vrij om deze te gebruiken.
2. De kwaliteit van het menselijk leven gaat hand in hand met voldoende ruimte voor denatuurlijke ontplooiing van het overige leven. De mens neemt in ons land te veel ruimte in ten koste van de flora en fauna, de vrije natuur. Het menselijk milieu en de vrije natuur zijn nu al te vaak elkaar vijandige begrippen. De kwaliteit van het menselijk leven is alleen gewaarborgd, als dit in harmonie is met de vrije natuur.
3. De toename van de bevolking maakt de files groter en de vliegvelden voller. De voor het oplossen van dit probleem noodzakelijke uitbreiding van wegen en vliegvelden tast de woonruimte en de vrije ruimte voor de flora en fauna verder aan. Ook heeft deze uitbreiding een steeds verdergaande milieuvervuiling (met name chemisch en qua lawaai) tot gevolg. 
4.  De continue groei van de bevolking leidt tot steeds verdergaande schaalvergroting met alle nadelige nevenverschijnselen van dien, zoals intensivering van het goederenvervoer, milieuschade en afvalproblematiek. 
5. Welbevinden, openbare veiligheid en ontplooiingsmogelijkheden worden steeds meer bedreigd door de massaliteit van mensen en de hierdoor veroorzaakte stress. De bevol-
   kingsdruk werkt racistische tendensen en agressie in het algemeen in de hand. Voldoende ruimte voor ieder individu bevordert de onderlinge tolerantie.
6. De kleinschaligheid en overzichtelijkheid van leefgemeenschappen zoals dorpen en stadjes maakt noodgedwongen plaats voor grootschalige woning- en utiliteitsbouw en de hiervoor noodzakelijke infrastructuur. Daarmee verdwijnen ook cultuur en landschap of worden deze onherstelbaar aangetast.
7. Hoe meer mensen, hoe sneller de natuurlijke hulpbronnen opraken. Het gebruik ervan is direct en indirect (onder andere voor de produktie van consumptiegoederen en voor transport) afhankelijk van het aantal mensen. Matiging van het gebruik met het oog op op komende generaties is nodig

Doelstellingen

Hoofddoelstelling
De hoofddoelstelling van de Stichting is dat de bevolking in Nederland op termijn terug wordt gebracht tot een verantwoord aantal, met inachtneming van de gevestigde normen en waarden voor het bestaande leven. Het richtinggevend getal is voor de Stichting vooralsnog tien miljoen.

Nevendoelstellingen
Uit de hiervoorgenoemde argumenten blijkt dat de kwaliteit van het leven in Nederland niet uitsluitend door beperking van het bevolkingsaantal kan worden verbeterd. Ook andere maatregelen zijn zinvol en/of noodzakelijk.

De Stichting heeft als hoofddoelstelling het bevorderen van de kwaliteit van het leven door beperking van het bevolkingsaantal. Dit sluit echter niet uit, dat andere voorzieningen als nevendoelstelling van de Stichting kunnen worden nagestreefd. De hoofddoelstelling zal pas na meerdere generaties kunnen worden gerealiseerd. Ook om die reden kan het gewenst zijn om de nevendoelstellingen reeds nu na te streven.

Tenslotte wordt door de Stichting onderkend dat, hoewel de voortschrijdende overbevolking een van de grootste bedreigingen van de kwaliteit van het leven is, die kwaliteit met het terugbrengen van het bevolkingsaantal niet automatisch is gewaarborgd. Ook met een verantwoord aantal bewoners van Nederland zal het optimaliseren van de kwaliteit van het leven een ruime aandacht en krachtige inspanning vergen. Met die aandacht en inspanning moet niet worden gewacht tot dit aantal bewoners is bereikt.

De nevendoelstellingen zullen in eerste aanleg worden nagestreefd door het stimuleren van en sympathiseren met organisaties die op de desbetreffende gebieden aktief zijn.

Vooralsnog stelt de Stichting zich de volgende nevendoelstelling: 

• Herschikking van het Nederlands grondgebied, zodanig dat daarvan een voldoende en ononderbroken gedeelte beschikbaar komt voor de natuurlijke ontplooiing van de flora en fauna en een verpozend gebruik daarvan door de mens.
• Teruggave aan de natuur van het grondgebied, dat door de nagestreefde vermindering van het aantal mensen beschikbaar komt, is daarbij een eerste vereiste.

Randvoorwaarden

Alle aktiviteiten van de Stichting moeten zijn gericht op het nastreven van de geformuleerde doelstellingen en moeten voorts aan de volgende randvoorwaarden voldoen.

• De gevestigde normen en waarden voor het bestaande leven worden gerespecteerd.
• Maatregelen met een dwangmatig karakter worden zo veel mogelijk vermeden.
• Maatregelen die kunnen leiden tot racisme en/of discriminatie worden niet voorgesteld of ondersteund.
• De geboortebeperking in Nederland vindt bij alle etnische minderheden, geloofsovertuigingen en overige te onderscheiden groeperingen zoveel mogelijk in gelijke mate plaats. 

Strategie

Algemeen
De Stichting zal haar hoofddoelstelling primair trachten te bereiken door het bevorderen van het bewustwordingsproces terzake van de dreiging van de overbevolking en door het vergroten van het individuele en collectieve verantwoordelijkheidsbesef met betrekking tot de noodzakelijke vermindering van het bevolkingsaantal. 

De bevordering van de individuele verantwoordelijkheid zal, naast het informeren van een zo groot mogelijk deel van de bevolking over het streven van de Stichting, met name gericht worden op nog te selecteren doelgroepen onder de bevolking. De vrouwen en hun partners, die de komende jaren kinderen zullen gaan krijgen, zijn daarvan vooralsnog de belangrijkste doelgroep.

De bevordering van de collectieve verantwoordelijkheid zal worden gericht op de overheid en andere instituties, waaronder geloofsgemeenschappen en politieke partijen.
Ook hier moeten de doelgroepen nog worden bepaald.

De Stichting zal optimaal samenwerken met andere organisaties die eveneens (onderdelen van) haar hoofddoelstelling nastreven en die overeenkomstige randvoorwaarden hanteren.De bevolkingsgroei in Nederland wordt deels veroorzaakt door immigratie uit ontwikkelingslanden. Hiermee worden de problemen aldaar echter niet opgelost. Door geboortebeperking en het bevorderen van de welvaart ter plaatse kan de drang tot emigreren worden verminderd. Dit is van overeenkomstige toepassing op de illegalenproblematiek. Koppeling van ontwikkelingshulp aan de aanwezigheid van een actief beleid van geboortebeperking ligt voor de hand. Naleving van de mensenrechten voegt aan deze aanpak een extra dimensie toe. Vluchtelingen kunnen in principe efficienter en meer aansluitend op hun leefgewoonten in hun regio van herkomst worden opgevangen. De in Nederland bestede bedragen voor de opvang en verzorging zijn in de eigen regio vaak het veelvoudige waard.
Nederland is een van de dichtstbevolkte landen ter wereld. Ten opzichte van ontwikkelingslanden is de hiervoorgenoemde koppeling van ontwikkelingshulp aan geboortebeperking niet goed te verdedigen, als er niet ook in Nederland een aktief beleid van beheersing van het aantal inwoners wordt gevoerd.

Onderwerpen van de individueel gerichte strategie

Deze moeten worden ingevuld na het vaststellen van de doelgroepen. Hier worden enkele mogelijke voorbeelden gegeven. 

• De motieven van mensen om kinderen te krijgen.
• De noodzaak en de mogelijkheden van gezinsplanning.
• De acceptatie van anti-conceptiva, met name voor en door mannen.

Onderwerpen van de collectief gerichte strategie 

Ook deze moeten worden ingevuld na het vaststellen van de doelgroepen. Onderstaand worden enkele voorbeelden gegeven. Deze moeten worden gelezen als voorstellen van de Stichting aan de overheid en andere instituties, zoals politieke partijen en geloofsgemeenschappen.

• Invoering van een aktief beleid van de overheid bijvoorbeeld ten aanzien van kinderbijslag en voorlichting waar het gaat om het beperken van het bevolkingsaantal van Nederland.
• Aanpassing van de kinderbijslagregeling. Voor toekomstige moeders zou de kinderbijslag na het tweede kind of in zijn geheel moeten worden afgeschaft, evenals de progressie in de bijslag van eerste naar tweede kind.
• Handhaving en herverdeling van het bedrag van de kinderbijslag ten behoeve van optimale ontplooiingskansen van kinderen en ten gunste van het beleid ter beperking van het bevolkingsaantal is daarbij het uitgangspunt en niet alleen een bezuiniging.
• Koppeling van ontwikkelingshulp aan de aanwezigheid van een aktief beleid van geboortebeperking. Ook aandacht voor naleving van de mensenrechten. De bedragen voor humanitaire hulp primair aanwenden voor het opvangen van vluchtelingen in hun regio van herkomst.
• De aanwezigheid van een groep illegaal in Nederland verblijvende personen, die voor een deel zelfs gebruik maakt van het sociale- en onderwijssysteem, ondergraaft elk beleid tot beperking van het aantal inwoners.
• Er zou geen woningbouw ten koste van natuurgebieden mogen plaatsvinden.

Onderwerpen van de internationaal gerichte strategie

• Een mogelijk voorbeeld van een internationaal gericht onderwerp is het symphatiseren met soortgelijke bewegingen in andere landen en zo mogelijk het steunen van de oprichting daarvan.
• Net als bij de collectief gerichte strategie :
  Koppeling van ontwikkelingshulp aan de aanwezigheid van een aktief beleid van geboortebeperking. Ook aandacht voor naleving van de mensenrechten. De bedragen voor humanitaire hulp primair aanwenden voor het opvangen van vluchtelingen in hun regio van herkomst.

De volgende personen hebben zich van meet af aan ingezet voor de oprichting en vormgeving van de Stichting De Club Van Tien Miljoen en kunnen gelden als een Comité van Aanbeveling:

• Prof. dr. L. Deen te Amsterdam,
  emeritus hoogleraar anesthesiologie Universiteit Amsterdam
• Prof. dr. G.E. Flögel te Loenen aan de Vecht,
  emeritus hoogleraar prothetische tandheelkunde Universiteit Utrecht
• Prof. dr. ir. B.M. ter Haar Romeny te 's-Hertogenbosch,
  hoogleraar biomedische beeldanalyse Technische Universiteit Eindhoven
• Dr. R. Hueting te Den Haag,
  milieu-econoom
• Dr. M. van Hulten te Lelystad,
  oud-staatssecretaris verkeer en waterstaat voor de PPR
• Prof. dr. H.A.M. de Kruijf te Breedenbroek,
  emeritus hoogleraar Natuurwetenschap en Samenleving Universiteit Utrecht
• Prof. ir. Monhemius te Geldrop,
  emeritus hoogleraar technische bedrijfskunde Technische Universiteit Eindhoven
• Prof. dr. ir. R.A.A. Oldeman te Wageningen,
  emeritus hoogleraar Landbouw Hogeschool Wageningen
• Prof. dr. A.C.M. Rietveld te Nijmegen,
  hoogleraar methodologie van onderzoek in de spraak- en taalkunde Radbout Universiteit Nijmegen
• Mr. R. van der Veen te Epe,
  oud-vicepresident gerechtshof Den Haag
• Prof. dr. R. Veenhoven te Harmelen,
  emeritus hoogleraar sociale condities voor menselijk geluk Erasmus Universiteit Rotterdam
• Prof. dr. G.A. van der Wal te Maarssen,
  emeritus hoogleraar milieufilosofie Erasmus Universiteit Rotterdam